اگر روزى او را ببینم...
به او مى گویم چه زیبا مولا على علیه السلام فرمود: (الانتظار اشد من الموت) انتظار شدید‌تراز مرگ است.
اى عدل منتظرو اى حاضر ناظر، چشمها به تو دوخته شده ومنتظران حقیقت همچون شمعى تا صبح ظهور در غم هجرانت مى سوزند. چه سخت وگران است برمن اینکه ببینم همه خلق را وتو را نبینم: (عزیز على ان ارى الخلق ولا ترى).
هر آدینه که مى رسد، دل بهانه تو را مى گیرد وما لب‌ها را با (ندبه) و(کمیل) متبرک کرده ورو به دریاى انتظار به انتظار طلوع آفتاب مى نشینیم.
اى ساقى فرج چشمها آنقدر در فراق تو اشک ریخته وانتظار کشیده، دستها آنقدر طلب نورکرده وخالى مانده، دوشها آنقدر تازیانه سنگین اهانت را بر پیکره باورهاى دینى تحمل کرده که دگر توان از کف داده. مولاى من کجا هستى که دوستانت را عزت بخشى ودشمنانت را ذلیل وخوار کنى: (این معز الاولیاء ومذل الاعداء). اى سایبان دلهاى سوخته واى انتظار اشکهاى به هم دوخته، عاشقانت هر جمعه دیدگان خود را با اشک مى آرایند ودلشان را نذر تو مى کنند. هر صبح با مولایشان تجدید میثاق مى کنند. کاروان دل را به غروب مى برند، زبان را به ذکر فرج مشغول مى دارند وبر سجاده انتظار نشسته وانتظار بر دوش مى کشند، تا شاید دعایشان مستجاب شود ومعشوق گوشه چشمى به آنها بنماید.
اى تجدید کننده احکام تعطیل شده، واى طلب کننده خون شهید کربلا! کجا هستى؟
بیا ودیدگان را با ظهورت مزین کن ودریاى محبت را بر دل مشتاقان جارى کن.
تنگ است بسی به سینه ام راه نفس
از بس که به راه حق نمی بینم کس
پر گشته جهان سراسر از ظلم ونفاق
ای پادشه عصر به فریاد برس (رباعی از محدث نوری-قدس سره)
تهیه وتنظیم:محسن کشاورز